FAQ -

Into Me You See biedt hulp en therapie aan mensen die te maken hebben met seksverslaving, hechtingsproblematiek en intimiteitsstoornissen. Naast deze, en andere procesverslavingen, is ITMYS ook gericht op het herstel van alcohol- en drugsverslaving.

Nee dus. Hoewel Into Me You See voornamelijk gepecialiseerd is in het bieden bij hulp aan mensen met een seksverslaving , hechtingsproblematiek en intimiteitsstoornissen bieden wij ook hulp aan mensen die te maken hebben met andere verslavingen als alcohol- en drugsverslaving. Dit omdat niet zelden het één met het ander samengaat.

Seksverslaving, of we noemen het eigenlijk liever een hechtings- of intimiteitsstoornis, is in beginsel een ziekte van het brein. Een vlucht uit de realiteit, wanneer de pijn van het dagelijks leven moeilijk te dragen lijkt. Het ‘gebruik’ van intense fantasie om een neurochemische proces te activeren.

Door seksuele stimulatie (visueel, fysiek, virtueel, auditief en in fantasie) komt de neurotransmitter dopamine vrij in ons beloningssysteem. Hierdoor ervaren we genot en blijdschap. Overstimulatie breekt diezelfde dopaminereceptoren af, waardoor we na verloop van tijd meer van hetzelfde (of iets anders) nodig hebben om hetzelfde effect te bereiken. Gewenning is een feit, en bepaalt het progressieve karakter. De verslaafde jaagt op intensiteit in plaats van intimiteit. Seksverslaving gaat daarbij eigenlijk helemaal niet over seks, meer de basale behoefte om geliefd te zijn. Op een disfunctionele manier vormgegeven.

Wanneer fantasie een obsessie wordt die de keuzevrijheid beperkt of zelfs elimineert.

De overstimulatie van het brein door mateloze en liefdeloze seksbeleving leidt tot controleverlies, compulsiviteit en obsessie, doorgaan ondanks negatieve consequenties, en uiteindelijk schaamte en eenzaamheid.

Je vraagt jezelf misschien af: ben ik seksverslaafd?

Dat is geen eenvoudige vraag om te beantwoorden. Je kunt jezelf beter de vraag stellen: wanneer ben je verslaafd? Je kunt iets heel fijn vinden, er van genieten en het graag doen zonder dat het een verslaving is. Pas wanneer je er niet meer zonder kunt, je geen weerstand meer kunt bieden en het op verschillende manieren je leven gaat beheersen wordt het een probleem: een verslaving. Verslaving is een ziekte, het zit op meerdere plekken in je lichaam, ook in je hersenen.

Wat is seksverslaving niet?

• Het is geen excuus voor buitenechtelijke uitstapjes of ‘onverantwoordelijk’ gedrag
• Het is geen moreel of religieus standpunt. De maatschappelijke norm of kerkelijke waarden dragen niet bij aan diagnostiek. Veroordeling van een probleem leidt zelden tot een oplossing.
• Een fetish is niet perse een seksverslaving. Wat iemand doet met zijn geslachtsdelen of met wie (homo/hetero/bi) is niet bepalend.
• Wanneer de motieven zuiver zijn is het hebben van veel seks, of wisselende contacten, niet de maat om seksverslaving aan te tonen (alcohol is leuk, alcoholisme niet).

Maar wat is het dan wel?

Seksverslaving, of we noemen het eigenlijk liever een hechtings- of intimiteitsstoornis, is in beginsel een ziekte van het brein. Een vlucht uit de realiteit, wanneer de pijn van het dagelijks leven moeilijk te dragen lijkt. Het ‘gebruik’ van intense fantasie om een neurochemische proces te activeren. Door seksuele stimulatie (visueel, fysiek, virtueel, auditief en in fantasie) komt de neurotransmitter dopamine vrij in ons beloningssysteem. Hierdoor ervaren we genot en blijdschap. Overstimulatie breekt diezelfde dopaminereceptoren af, waardoor we na verloop van tijd meer van hetzelfde (of iets anders) nodig hebben om hetzelfde effect te bereiken. Gewenning is een feit, en bepaalt het progressieve karakter. De verslaafde jaagt op intensiteit in plaats van intimiteit. Seksverslaving gaat daarbij eigenlijk helemaal niet over seks, meer de basale behoefte om geliefd te zijn. Op een disfunctionele manier vormgegeven.