Geef mij nu je angst
Door Chris Knorren – 11 april 2020
Goede vrijdag. Auto net weg gebracht voor APK. Joggend terug naar huis. Ook soort van APK. Of APO, zo je wil. Onderhoud, want al goed gekeurd. Door mezelf. Hoe fijn is dat om te kunnen zeggen, ik keur mezelf goed. Gisteravond naar The Passion zitten kijken, de moderne vertelling van de laatste uren van Jezus’ leven, lijden én wederopstanding. Niet in Roermond, maar zonder publiek op het mediapark. Ondanks de herhaling van oude beelden, werden we geraakt door de songs, teksten en in beeld gebrachte emotie. En door een tekst van Johnny; ‘Vasthouden aan de illusie van controle’. Ja, want fuck man, wie heeft er in dit corona tijdperk nog controle. Trump wel, zegt ie. Maar dat neigen mensen met trekjes van narcisme vaker te denken. Controle versus loslaten. Angst versus hoop. Wat rest ons nog; Geloof, Hoop en Liefde. ‘Maar de grootste daarvan is de Liefde’, zo leest het bijbelboek 1 Korinthiërs 13, het favoriete boek van mijn moedertje. Ze overleed in 2009, haar AOW liep net. Corona bestond nog niet, kanker wel. Ook zij kende angst, maar was altijd hoopvol. Ze had geloof. En liefde. ‘De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze’. Zo leest het bijbelboek. Mooi he?
De Telegraaf kopt deze week dat de coronatijd extra riskant is voor de stille verslaafde. En ook voor hen die er reeds voor uitkomen trouwens. In Nederland worstelen zo’n 2 miljoen mensen met een verslavingsprobleem. Of het nu gaat om drinken, snuiven, roken, gokken, gamen, slikken, eten of masturberen. Hoe zegt u? Ja, masturberen. We doen (of deden) het allemaal, een woord dat je niet zo vaak hoort, bij scrabble leidt het tot grote hilariteit. Gezonde seksuele ontwikkeling, het ontdekken van je lichaam, het aanzetten van het motortje. Niets mis mee. Maar wat nu als dat motortje door allerlei oorzaken zoals onveilige hechting, misbruik, verwaarlozing of een almaar toenemende exposure aan stressoren, alleen nog maar gas kan geven en remmen niet meer lukt? Wanneer de zucht naar aandacht, erkenning, waardering, maar ook likes, geld of status onverzadigbaar blijkt? Of wanneer de comfort van lichamen op een beeldscherm troost en de schijn van verbinding biedt in eenzame dagen. De illusie van controle leidt bij verslaafden vaak tot controleverlies. Eindeloos veel negatieve consequenties voor zichzelf of omgeving. Verdere vereenzaming en isolement.
En nu doet vriend Corona daar nog een schepje bovenop. Tegen wil en dank. Het universum, moeder natuur, trapt op de rem. Noodgedwongen. En daar zit je dan. Thuis. Met je laptop. Met nog wat extra stressoren erbij; je vrouw en kinderen. Voor velen een zegen, voor sommigen een vloek. Een last. Maar dan is er Pornhub. Voor sommigen een ogenschijnlijke zegen, voor velen (meer dan u lief is) een onheilspellende vloek. En naast pornhub overigens nog enkele duizenden websites en aanbieders van webcam vertier. Voyeurisme en exhibitionisme, in een modern jasje, vieren hoogtij. Op anderhalve meter afstand. Want we willen tenslotte allemaal gezien worden. Geliefd zijn. Erkend worden. Waardering en respect krijgen. En oh ja, geven ook. Een beetje. Maar vooral krijgen. Ons geboorterecht. En dat laatste is niets aan gelogen. Ieder pas geboren kind heeft het recht op die liefde, warmte, aanraking en waardering. Maar soms gaat dat mis. Soms een beetje. Soms heel veel mis. Met alle (vaak onbewuste) dysfunctionele gedragingen en gevolgen van dien. Maar mogen we helemaal niet meer lekker van bil gaan dan?? Oh, by all means, juist wel!! Ik ben zelf een groot liefhebber. In alle geuren en kleuren. Maar het geeft zoveel meer voldoening en vervulling als het niet een op zichzelf staand iets is, maar een product van verbinding. Van wederzijds respect en vertrouwen. Van plezier. Van liefde.
Zelfs Kim Holland heeft deze week nog wat tips voor partners die elkaar door bijvoorbeeld thuiswerken of andere door COVID-19 veroorzaakte omstandigheden vaker dan normaal zien. ,,Samen zijn kan druk op de relatie leggen omdat er wellicht ook nog kinderen door het huis dansen. Maar als die op bed liggen, zijn er talloze opties. Ga eens lekker samen op de bank zitten en streel, knuffel en zoen. Heel simpel! Seks is lang niet altijd nodig om de druk op de ketel te verlagen. Intimiteit is en blijft, zeker tijdens de coronacrisis, het beste glijmiddel voor je relatie. Dan leer je elkaar beter te verdragen en kun je angstgevoelens sneller delen.” Nooit gedacht dat ik Kim zou quoten, maar deze kon niet ongenoemd blijven; intimiteit als glijmiddel.
De dag voor goede vrijdag zag ik in mijn spreekkamer 6 mensen. In willekeurig volgorde; Een chauffeur (nog nooit bracht hij zoveel alcohol naar de supermarkten als deze weken), een CEO, een vader uit de provincie (die al masturberend achter zijn laptop was betrapt door zijn tienerdochter), een piloot, een DJ, een schrijver en een jongeman uit de IT wereld. En de vertwijfeling en het verdriet waren bij allen even intens als beklemmend. Want de één keek zoveel porno dat zijn gezin hem verliet en vorige week keek hij op datzelfde beeldscherm mee hoe zijn vader werd begraven. Corona stond tussen hem en afscheid nemen in. De ander werkt eindeloos lange uren om de webcamdames te bekostigen. Bij de ander is de schaamte zo groot dat hij zijn gezin nauwelijks onder ogen durft komen en er jaren over deed om hulp te zoeken. En weer een ander zit thuis te werken, aan z’n eigen ondergang weliswaar, met eindeloos veel flessen drank om zich heen, al jaren niet in staat om een relatie in stand te houden. En dan hij waarbij er geen groter contrast denkbaar is tussen zijn zichtbare en onzichtbare leven, een fenomeen dat overigens meer de algemene noemer is onder mensen die leven in schaamte en onzekerheid. En weer een ander weet alles over computers, wat overigens totaal overbodige kennis is als je dagelijks 4 tot 7 uur porno kijkt en tot bloedens toe masturbeert. Omdat het leven stom is, hij geen vrienden (meer) heeft en zich afvraagt waarom hij in godsnaam de IT in gegaan is en met deze vrouw getrouwd is. Maar dat zijn slechts rationalisaties om in de cocon van slachtofferschap te wentelen. En dit was zomaar een donderdag. (*)
Hoewel, het was Witte Donderdag.
Trouwens, ik voeg er graag aan toe dan al deze mensen en reële verhalen (*beroepen, data en context omwille van anonimiteit deels veranderd, verzonnen of vermengd met persoonlijke ervaringen) me zeer dierbaar zijn. Mensen met een goed hart en een donker randje. Ontspoord in hun eigen manier van denken. Wat bij mij zelf destijds niet anders was. Mijn counselor sneerde me 14 jaar geleden meermaals toe; ‘you don’t have a drinking problem, you have a thinking problem’. Ook ik was erg goed, ondanks mijn bedrijfskunde diploma, om door mijn verstoorde kijk op mezelf en de wereld, mijn leven (en dat van dierbaren) te ruïneren. En slechte dingen doen, doet je ook slecht voelen. Maar maakt mij dat een slecht mens? Of zoals de zus tegen de hoofdpersoon in de overigens zeer ingrijpende en bijzondere film ‘Shame’ zei; ‘we are not bad people, we just come from a bad place’. Niemand kiest er op jonge leeftijd bewust voor om zich te verliezen in zelfdestructieve middelen en gedrag. Maar datzelfde gedrag kan iemand wel eindeloos uithollen en leiden tot een emotioneel en spiritueel bankroet. En dan is het een grote bevrijding als je op enig moment in je leven mag en kan zeggen; ‘ik keur mij goed’. Een nieuw begin…
Alcohol kan best leuk zijn (hoewel de nieuwe norm naar ‘nul’ neigt?), alcoholisme is allesbehalve leuk. Eten is heerlijk, obesitas is killing, Seks en erotiek is fantastisch, seksverslaving is eenzaam en alles vernietigend. Geestelijke gezondheid of verslaving zijn voor een belangrijk deel ook een zelfdiagnose. Welke vraagt om absolute eerlijkheid en het vermogen tot introspectie. En als dat niet zo goed functioneert is meestal uit de omgeving (naasten) goed af te lezen hoe ernstig de verslaafde er aan toe is. Want de chaos die in iemands hoofd ontstaat wordt meestal (en helaas) goed weerspiegeld in zijn directe omgeving.
De consumptie van drank, drugs, en porno is in tijden van corona enorm aan het toenemen, overal. Moeten we ons zorgen maken? Oordeel zelf. Kunnen we er iets aan doen? Maar natuurlijk. The Passion eindigde gister met het fantastische nummer ‘Geef mij nu je angst’. Het nummer begint met een tekst waarin iedere verslaafde zich zal herkennen; ‘Je zegt ik ben vrij, maar jij bedoelt, ik ben zo eenzaam’. Geestelijke (of spirituele) vrijheid bereiken we niet door ons te isoleren met een fles of beeldscherm. Vrijheid wordt gevonden wanneer we ons bevrijden van onze eigen gevangenis (gedachten) en we ons in kwetsbaarheid, nederigheid en dankbaarheid kunnen verbinden met ons ware zelf, met de mensen om ons heen, en met het grotere geheel (hogere macht, universum, God, moeder natuur). Laten we ons verbinden, deze Pasen. Deze corona tijd. ‘Ik denk dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen’, zingt Hazes verder. Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug. Want hoop doet leven. Net als de liefde. Van moeder natuur. En van mijn moedertje. Die overigens nog een favoriete bijbeltekst had, staat nu zelfs op haar grafsteen, uit Openbaringen; ‘Zie, ik maak alle dingen nieuw’. Er komt altijd weer iets nieuws. En dat geeft hoop. En nieuw evenwicht. Ook na corona. Sta eens stil bij de wederopstanding van dit weekend, binnen of buiten de religieuze context, en vraag je eens af wat wederopstanding (of wedergeboorte) voor jou betekent, vandaag en in deze tijd.
Zolang ik je niet verlies, vind ik heus wel de weg met jou….
Chris Knorren
www.intomeyousee.nl
